وقتی که توبارانی می‌شوی

 در آسمان چشمانت غرق می‌شوم

و فراموش می‌کنم که هواپاییزی است.

برخیز تا پنجره‌ها را به روی خزان ببندیم،

بیم دارم خزان خاطرات مان را غارت کند.

باغچه از حجم علفهای هرز سکوت انباشته شده.

 از خلوت کوچه دلم می‌گیرد

 و هنوز در انتظار بارانی شدن چشمانت هستم.

 هر چند که می‌دانم بارانی شدن،

دل آسمانی می‌خواهد.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: